τοίχος ιδεών

  Ρωτάω:   Πόσο δημοκρατική είναι μια κοινωνία που επιλέγει κρυφά και μυστικά;   Το δομικό υλικό της δημοκρατίας είναι η επιλογή της ευθύνης και η ευθύνη της επιλογής.   Αν ψηφίσω ‘ναι’ στον πόλεμο, δεν υποχρεούμαι ηθικά να υπηρετήσω στην 1 η γραμμή;   Κι αν καταψηφίσω (αλλά μειοψηφώ) δεν οφείλω να συμμετάσχω έστω κι από τα μετόπισθεν;   Άραγε θα έπαιρναν τέτοια εκλογικά ποσοστά ναζιστικές οργανώσεις αν οι ψηφοφορίες ήταν φανερές;   Πόσο ειλικρινής ή πολιτισμένη είναι μια συζήτηση που οι μετέχοντες χρησιμοποιούν ψευδώνυμο;   Ποιος (ηθικός) νόμος επιτρέπει να προσβάλλουμε ο ένας τον άλλον κρυμμένοι πίσω από πληκτρολόγια και οθόνες;   Υφίσταται άλλη ευθύνη πέρα από την ατομική;   Μήπως οι συλλογικές ευθύνες, πχ οι κυβερνητικές, είναι απλά κατασκευές αποφυγής της μιας και μοναδικής ευθύνης;   Πόση βία επωάζεται και θεριεύει εν κρυπτώ;   Αν είμαστε αυτό που λέμε, γράφουμε, κάνουμε, λέω αν είμαστε, δεν πρέπει αυτό να είναι φανερό, επώνυμο και με