τοίχος ιδεών

Προτείνω χωρίς να αισιοδοξώ. Διότι λειτουργούμε ατομικά, ανυπόμονα και ωφελιμιστικά, ενώ το θέμα της δημόσιας εκπαίδευσης είναι ένα επίμονο ομαδικό παιχνίδι. Πώς να το πω; Έπρεπε από χρόνια να είχαμε επισκευάσει τον άθλιο δρόμο μπροστά από τα σπίτια μας, όμως εμείς –όσοι είχαμε λεφτά- απλά αγοράσαμε κάτι θεόρατα 4Χ4 για να περνάμε τις λακκούβες πιτσιλώντας τους πεζούς και να παρκάρουμε καβαλώντας πεζοδρόμια. Δεν γίνεται έτσι.   Ας παρατηρήσουμε μια ‘σχολική μέρα’. Το πρώτο κουδούνι χτυπάει στις 8:15, αλλά ήδη πριν τις 8 επικρατεί ένας ‘αγώνας ταχύτητας’ με μαμάδες οδηγούς που διανύουν έναν απίστευτο αριθμό χιλιομέτρων. Το ίδιο και στο σχόλασμα.   Από την 1 η Νοεμβρίου μέχρι την 31 η Μαρτίου θα πρέπει το πήγαινε-έλα των μικρότερων παιδιών (Νήπια και Δημοτικά, περίπου 900 χιλ παιδιά), να γίνεται με τουριστικά λεωφορεία που χρησιμοποιούνται το 7μηνο της τουριστικής περιόδου. Υποθέτω πως φτάνουν αφού τα καλοκαίρια υποδεχόμαστε εκατομμύρια επισκέπτες. (Μακάρι να είχαν και παράθυρ

Τα στραπάτσα γίνονται μαθήματα. Ο σεισμός σου μαθαίνει να χτίζεις σωστά, η δυνατή βροχή να μην μπαζώνεις ρεματιές, να μην καις δάση. Ο ιός covid -19 να ψάχνεις εναλλακτικούς τρόπους να συνεχίσεις τη ζωή. Στα σχολεία κλείνουμε πάνω από μήνα παρέα με την ‘εξ αποστάσεως εκπαίδευση’, που, με όλα της τα προβλήματα, λειτουργεί σαν υποκατάστατο. Όχι βέβαια του σχολείου, αλλά του μαθήματος που διδάσκουμε κανονικά εκεί. Διότι σχολείο δεν σημαίνει μόνο μάθημα, σημαίνει πολλά άλλα πράγματα, τα οποία είναι αναντικατάστατα για τα παιδιά και δεν γίνονται εκ του μακρόθεν. Δεν συγκρίνω λοιπόν το τηλεμάθημα με την εκπαίδευση, αλλά μόνο με το παραδοσιακό ενδοσχολικό μάθημα και δυστυχώς προτιμάω το πρώτο. Και λέω ‘δυστυχώς’, διότι αν τα σχολεία μας διέθεταν τα στοιχειώδη για ένα ήρεμο και λειτουργικό 45λεπτο, κάθε τέτοια σύγκριση θα φάνταζε τελείως παράλογη. Κι όμως… πρόσφατα μαθητές μου είπαν πως ‘τώρα τα καταλαβαίνω καλύτερα’ και ειλικρινά ανατρίχιασα. Διότι οι συγκεκριμένοι είναι από τα σχετικά λίγα π

ΕΕΚΔΒΜ = Επαγγελματική Εκπαίδευση Κατάρτιση & Δια Βίου Μάθηση   Μου βγήκαν τα μάτια να διαβάζω αμέτρητες σελίδες (244+28+125), κουράστηκα.   Με μπλε χαρακτήρες όσα διάβασα Με μαύρους χαρακτήρες οι (μαύρες) σκέψεις μου   Α. Η έκθεση Πισσαρίδη, στο κομμάτι που αναφέρεται στην Α’θμια και Β’θμια Εκπαίδευση, διαπιστώνει, προβάλει και προτείνει αρκετά πράγματα: χρήση δεικτών (πχ δεξιοτήτων) και διεθνείς συγκρίσεις αναβάθμιση των ψηφιακών δεξιοτήτων διδασκόντων και διδασκομένων απο-συγκεντρωτισμό της Εκπαίδευσης σύνδεση με Αγορά και Τοπική Αυτοδιοίκηση – ενίσχυση ρόλου της Τ.Α. - Περιφέρειας αξιολόγηση και λογοδοσία απο-κομματικοποίηση και αξιοκρατία καλύτερος τρόπος επιλογής εκπαιδευτικών, επιμορφώσεις, κίνητρα επέκταση προσχολικής εκπαίδευσης και φροντίδας δυνατότητα ολοήμερου σχολείου σε όλους τους μαθητές πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης σύγχρονα προγράμματα σπουδών εθνικό απολυτήριο αναβαθμ