Αμάααν… μετωπική με την Ελλάδα του 2023

 

Λέγονται και γράφονται πολλά, σχετικά και άσχετα, που δημιουργούν μάλλον σύγχυση και αποπροσανατολισμό. Ψάχνω απαντήσεις και νομίζω ότι υπάρχουν τρία ‘κλειδιά’ που με βοηθούν να καταλάβω τι έγινε και γιατί.

 

1. Η συνήθεια του ανάποδα

Η αντίθετη πορεία, δηλαδή η κίνηση στο λάθος ρεύμα, δεν συμβαίνει σπάνια ή κατ’ εξαίρεση. Στην χώρα μας, ο προβλεπόμενος, ο κανονικός δρόμος, δεν είναι πάντα ούτε ο πιο γρήγορος, ούτε ο πιο αποτελεσματικός.

Σε πολλούς τομείς της δημόσιας σφαίρας το να βαδίζει κανείς πάνω στον σωστό και λογικό δρόμο δεν τον βγάζει στον στόχο του. Καμιά φορά μόνο στην διαπίστωση ότι υπήρξε τραγικά αφελής…

Το τρένο πήγαινε αντίθετα όχι μόνο γιατί ένας ανόητος το ξέχασε εκεί, αλλά κυρίως επειδή έχει συνηθίσει να πηγαίνει για χίλιους δυο λόγους αντίθετα. Χρόνια τώρα. Κι είναι ακριβώς αυτή η συνήθεια που δεν προκάλεσε άμεσο ξάφνιασμα και αφύπνιση.

 

2. Οι διαφορετικοί συνάδελφοι

Μετά από 21 χρόνια στο Δημόσιο (εκπαιδευτικός σε Επαγγελματικά Λύκεια) ξέρω κάτι σίγουρο. Αν θες να σαμποτάρεις έναν Οργανισμό, διαίρεσε τους εργαζόμενους σε κατηγορίες. Μόνιμους, Αναπληρωτές, Ωρομίσθιους, Αποσπασμένους, Μετακλητούς, Μεταταγμένους, Μπλοκάκια, Συμβασιούχους κλπ. Είναι σαν να μοιράζεις διαφορετικά κουπιά στους κωπηλάτες σου. Υποσκάπτεις την όποια συνοχή τους και θέτεις σε κίνδυνο τον σκοπό του Οργανισμού.

Έτσι κι αλλιώς είμαστε πολύ διαφορετικοί μεταξύ μας. Αλλά την κρίσιμη ώρα είναι πιθανότερη η αλληλεγγύη όταν όλοι γνωρίζουμε πως όλοι τραβάμε περίπου το ίδιο κουπί. Η 5^η συνεχόμενη νυχτερινή υπηρεσία σε κεντρικό πόστο (πόστο ευθύνης, αλλά όχι με επιπλέον αμοιβή, όπως πχ τα εκτός έδρας) πιθανόν συμβαίνει και σε νέους γιατρούς στα νοσοκομεία και σε νέους φαντάρους στα στρατόπεδα. Και αλλού. Αυτό με το μπούλινγκ ίσως να το δούμε σφαιρικότερα και συναδελφικότερα… Παντού.

 

3. Η περιουσία και το πλιάτσικο

Τα έχουμε ξαναδεί. Ολυμπιακές Εγκαταστάσεις. αποθήκες υλικών με πανάκριβα εργαλεία και αναλώσιμα. Αν σκοπός σου είναι να καταστραφούν ή να καταληστευτούν, τότε τα χρεώνεις σε κάποιους που αργότερα τους μετατάσσεις ή τους αποσπάς αλλού. Τόσο απλό.

Αν είσαι νοικοκύρης, τα πονάς και τα φυλάς. Τα καταγράφεις όταν τα προμηθεύεσαι, τα σημαδεύεις (όπως τα προϊόντα ενός σούπερ μάρκετ) και τα επιτηρείς (με πάμφθηνες μεθόδους που το τελευταίο περίπτερο ή ψιλικατζίδικο γνωρίζει).

Η τεχνογνωσία κατασκευής του φράχτη (του φόβου) στον Έβρο είναι υπεραρκετή για να περιφράξουμε τις σιδηροτροχιές, τους σταθμούς και τις αποθήκες μας. Αρκεί να θέλουμε.