Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Θεωρίες Συνωμοσίας γενικά…

 Ένα φυτό, όπως και μια ιδέα, μπορεί να φυτρώσει και να ευδοκιμήσει αν βρει το κατάλληλο έδαφος, ευνοϊκές κλιματολογικές συνθήκες, ίσως και μια βοήθεια – πχ προστασία ή πότισμα από εμάς.

Στον παγκόσμιο κάμπο του διαδικτύου ξεφυτρώνουν δεκάδες θεωρίες συνωμοσίας και ανησυχώ επειδή πιστεύω πως λίγο-πολύ επηρεάζουν αρκετούς ανθρώπους. Ίσως ξέρω τι φταίει.

1. το έδαφος…            της ημιμάθειας, της συλλογής πληροφοριών χωρίς νοητική επεξεργασία. Το έδαφος των προκαταλήψεων και των δογματισμών.

2. το κλίμα…  της εποχής μας έχει αρκετό φόβο, ανασφάλεια και κατευθυνόμενη πληροφόρηση ή παραπληροφόρηση από την Διαφήμιση και τα ΜΜΕ.

3. εμείς…        προτιμάμε την απόδραση και όχι την σύγκρουση με ό,τι μας βασανίζει. Αισθανόμαστε πως δεν μας σέβονται, μας κοροϊδεύουν, η αυτοεκτίμησή μας δεν είναι κορυφαία, κι αν είναι αυτό μάλλον συμβαίνει για λάθος λόγους. Τέλος, εμείς δεν παίρνουμε την ευθύνη, επιλέξαμε να μην φταίμε.

Αν κάποτε τα παραπάνω αντιστραφούν, τότε σίγουρα οι θεωρίες συνωμοσίας θα λιγοστέψουν. Το εύχομαι.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Α-Έκθεση Πισσαρίδη, Β-Αιτιολογική και Γ-Νομοσχέδιο για την Επαγγελματική Εκπαίδευση Κατάρτιση & Δια Βίου Μάθηση

ΕΕΚΔΒΜ = Επαγγελματική Εκπαίδευση Κατάρτιση & Δια Βίου Μάθηση   Μου βγήκαν τα μάτια να διαβάζω αμέτρητες σελίδες (244+28+125), κουράστηκα.   Με μπλε χαρακτήρες όσα διάβασα Με μαύρους χαρακτήρες οι (μαύρες) σκέψεις μου   Α. Η έκθεση Πισσαρίδη, στο κομμάτι που αναφέρεται στην Α’θμια και Β’θμια Εκπαίδευση, διαπιστώνει, προβάλει και προτείνει αρκετά πράγματα: χρήση δεικτών (πχ δεξιοτήτων) και διεθνείς συγκρίσεις αναβάθμιση των ψηφιακών δεξιοτήτων διδασκόντων και διδασκομένων απο-συγκεντρωτισμό της Εκπαίδευσης σύνδεση με Αγορά και Τοπική Αυτοδιοίκηση – ενίσχυση ρόλου της Τ.Α. - Περιφέρειας αξιολόγηση και λογοδοσία απο-κομματικοποίηση και αξιοκρατία καλύτερος τρόπος επιλογής εκπαιδευτικών, επιμορφώσεις, κίνητρα επέκταση προσχολικής εκπαίδευσης και φροντίδας δυνατότητα ολοήμερου σχολείου σε όλους τους μαθητές πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης σύγχρονα προγράμματα σπουδών εθνικό απολυτήριο αναβαθμ

Αμάααν… μετωπική με την Ελλάδα του 2023

  Λέγονται και γράφονται πολλά, σχετικά και άσχετα, που δημιουργούν μάλλον σύγχυση και αποπροσανατολισμό. Ψάχνω απαντήσεις και νομίζω ότι υπάρχουν τρία ‘κλειδιά’ που με βοηθούν να καταλάβω τι έγινε και γιατί.   1. Η συνήθεια του ανάποδα Η αντίθετη πορεία, δηλαδή η κίνηση στο λάθος ρεύμα, δεν συμβαίνει σπάνια ή κατ’ εξαίρεση. Στην χώρα μας, ο προβλεπόμενος, ο κανονικός δρόμος, δεν είναι πάντα ούτε ο πιο γρήγορος, ούτε ο πιο αποτελεσματικός. Σε πολλούς τομείς της δημόσιας σφαίρας το να βαδίζει κανείς πάνω στον σωστό και λογικό δρόμο δεν τον βγάζει στον στόχο του. Καμιά φορά μόνο στην διαπίστωση ότι υπήρξε τραγικά αφελής… Το τρένο πήγαινε αντίθετα όχι μόνο γιατί ένας ανόητος το ξέχασε εκεί, αλλά κυρίως επειδή έχει συνηθίσει να πηγαίνει για χίλιους δυο λόγους αντίθετα. Χρόνια τώρα. Κι είναι ακριβώς αυτή η συνήθεια που δεν προκάλεσε άμεσο ξάφνιασμα και αφύπνιση.   2. Οι διαφορετικοί συνάδελφοι Μετά από 21 χρόνια στο Δημόσιο (εκπαιδευτικός σε Επαγγελματικά Λύκεια) ξέρω κάτι σ

ανώνυμη μυστική δημοκρατία

  Ρωτάω:   Πόσο δημοκρατική είναι μια κοινωνία που επιλέγει κρυφά και μυστικά;   Το δομικό υλικό της δημοκρατίας είναι η επιλογή της ευθύνης και η ευθύνη της επιλογής.   Αν ψηφίσω ‘ναι’ στον πόλεμο, δεν υποχρεούμαι ηθικά να υπηρετήσω στην 1 η γραμμή;   Κι αν καταψηφίσω (αλλά μειοψηφώ) δεν οφείλω να συμμετάσχω έστω κι από τα μετόπισθεν;   Άραγε θα έπαιρναν τέτοια εκλογικά ποσοστά ναζιστικές οργανώσεις αν οι ψηφοφορίες ήταν φανερές;   Πόσο ειλικρινής ή πολιτισμένη είναι μια συζήτηση που οι μετέχοντες χρησιμοποιούν ψευδώνυμο;   Ποιος (ηθικός) νόμος επιτρέπει να προσβάλλουμε ο ένας τον άλλον κρυμμένοι πίσω από πληκτρολόγια και οθόνες;   Υφίσταται άλλη ευθύνη πέρα από την ατομική;   Μήπως οι συλλογικές ευθύνες, πχ οι κυβερνητικές, είναι απλά κατασκευές αποφυγής της μιας και μοναδικής ευθύνης;   Πόση βία επωάζεται και θεριεύει εν κρυπτώ;   Αν είμαστε αυτό που λέμε, γράφουμε, κάνουμε, λέω αν είμαστε, δεν πρέπει αυτό να είναι φανερό, επώνυμο και με