Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Πρότυπα και Πειραματικά

Παρακαλώ κάντε έναν κόπο και δείτε αυτό το οργανόγραμμα: ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ & ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ - Οργανόγραμμα (minedu.gov.gr)

Δείχνει τεράστιο και μάλλον είναι. Εκεί εργάζονται μόνιμοι, μετακλητοί και αιρετοί, τους έγραψα με αύξουσα σειρά συμμετοχής στις αποφάσεις περί την εκπαίδευση.

Αιρετούς εννοώ την κορυφή της πυραμίδας, που προκύπτουν μετά από εθνικές εκλογές ή ανασχηματισμούς. Υπουργοί, υφυπουργοί, Γ.Γ. κ.ο.κ. Στην πλάτη των γραφείων τους, μαζί με κάποιες οικογενειακές και εκκλησιαστικές εικόνες, υπάρχει και μια μεγάλη -αλλά αόρατη σε εμάς- πινακίδα με την φράση «ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΕΙΣ»

Γιατί; Διότι η εκπαίδευση, από τα 4 μέχρι τα 24, κρατάει περίπου είκοσι χρόνια. Γι αυτό δεν προσφέρεται για θεαματικές και αστραπιαίες μεταβολές, όπως ας πούμε η «Ψηφιακή Διακυβέρνηση». Η εκπαίδευση θέλει χρόνο. Βάσεις. Θεμέλια. Αργό, σταθερό, προσεκτικό  χτίσιμο. Να πιάσεις τον άνθρωπο προνήπιο και να τον φτάσεις ενήλικα που αγαπάει να μαθαίνει και να ζει.

Οι Υπουργοί όμως –εδώ μας ξεπερνάν όλους- είναι οι μόνοι άνθρωποι που συνειδητοποιούν το εφήμερο του πράγματος. Ο μετακλητός πιστεύει στις «άκρες» του, ο μόνιμος στην ισοβιότητα. Ο αιρετός όχι. Και θέλει απεγνωσμένα να «δείξει έργο». Τώρα. Και λέει: «Πρότυπα και Πειραματικά».

Για να καταλάβουμε γιατί το λέει, πρέπει να μπούμε στη θέση του. Και να αντιληφθούμε ότι δεν έχει άλλη επιλογή. Διότι η άλλη επιλογή δεν περπατάει. Ας δούμε γιατί.

  1. Δεν ξέρει τα χάλια των περισσότερων κτιρίων που ‘φιλοξενούν’ σχολικές μονάδες; Πώς δεν τα ξέρει. Για πήγαινε φτιάξε τα…
  2. Δεν βλέπει τα κενά διδασκόντων, ακόμα και την ώρα που υπογράφει αποσπάσεις από την ‘πινέζα’ προς Αθήνα-Θεσσαλονίκη; Αμέ…
  3. Δεν ακούει ότι κάθε απόγευμα οι γονείς που κάπως στέκονται οικονομικά δαπανούν εκατομμύρια σε πράγματα που έπρεπε να καλύπτει το Σχολείο; Βεβαίως και ακούει.

 

Μην πλατειάζω. Ξέρει. Και έχει δύο επιλογές. Η πρώτη είναι να πλακωθεί άγρια με όλο το σύμπαν των κακοδιοικήσεων και των στρεβλώσεων. Δύσκολο. Κι ας μην ξεχνάμε, ότι σε αυτό το «σύμπαν», σήμερα, επιπλέει και ο ίδιος, σε μια από τις υψηλότερες θέσεις.

Η δεύτερη είναι να πει «Πρότυπα και Πειραματικά». Αυτό λέει.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Α-Έκθεση Πισσαρίδη, Β-Αιτιολογική και Γ-Νομοσχέδιο για την Επαγγελματική Εκπαίδευση Κατάρτιση & Δια Βίου Μάθηση

ΕΕΚΔΒΜ = Επαγγελματική Εκπαίδευση Κατάρτιση & Δια Βίου Μάθηση   Μου βγήκαν τα μάτια να διαβάζω αμέτρητες σελίδες (244+28+125), κουράστηκα.   Με μπλε χαρακτήρες όσα διάβασα Με μαύρους χαρακτήρες οι (μαύρες) σκέψεις μου   Α. Η έκθεση Πισσαρίδη, στο κομμάτι που αναφέρεται στην Α’θμια και Β’θμια Εκπαίδευση, διαπιστώνει, προβάλει και προτείνει αρκετά πράγματα: χρήση δεικτών (πχ δεξιοτήτων) και διεθνείς συγκρίσεις αναβάθμιση των ψηφιακών δεξιοτήτων διδασκόντων και διδασκομένων απο-συγκεντρωτισμό της Εκπαίδευσης σύνδεση με Αγορά και Τοπική Αυτοδιοίκηση – ενίσχυση ρόλου της Τ.Α. - Περιφέρειας αξιολόγηση και λογοδοσία απο-κομματικοποίηση και αξιοκρατία καλύτερος τρόπος επιλογής εκπαιδευτικών, επιμορφώσεις, κίνητρα επέκταση προσχολικής εκπαίδευσης και φροντίδας δυνατότητα ολοήμερου σχολείου σε όλους τους μαθητές πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης σύγχρονα προγράμματα σπουδών εθνικό απολυτήριο αναβαθμ

Αμάααν… μετωπική με την Ελλάδα του 2023

  Λέγονται και γράφονται πολλά, σχετικά και άσχετα, που δημιουργούν μάλλον σύγχυση και αποπροσανατολισμό. Ψάχνω απαντήσεις και νομίζω ότι υπάρχουν τρία ‘κλειδιά’ που με βοηθούν να καταλάβω τι έγινε και γιατί.   1. Η συνήθεια του ανάποδα Η αντίθετη πορεία, δηλαδή η κίνηση στο λάθος ρεύμα, δεν συμβαίνει σπάνια ή κατ’ εξαίρεση. Στην χώρα μας, ο προβλεπόμενος, ο κανονικός δρόμος, δεν είναι πάντα ούτε ο πιο γρήγορος, ούτε ο πιο αποτελεσματικός. Σε πολλούς τομείς της δημόσιας σφαίρας το να βαδίζει κανείς πάνω στον σωστό και λογικό δρόμο δεν τον βγάζει στον στόχο του. Καμιά φορά μόνο στην διαπίστωση ότι υπήρξε τραγικά αφελής… Το τρένο πήγαινε αντίθετα όχι μόνο γιατί ένας ανόητος το ξέχασε εκεί, αλλά κυρίως επειδή έχει συνηθίσει να πηγαίνει για χίλιους δυο λόγους αντίθετα. Χρόνια τώρα. Κι είναι ακριβώς αυτή η συνήθεια που δεν προκάλεσε άμεσο ξάφνιασμα και αφύπνιση.   2. Οι διαφορετικοί συνάδελφοι Μετά από 21 χρόνια στο Δημόσιο (εκπαιδευτικός σε Επαγγελματικά Λύκεια) ξέρω κάτι σ

ανώνυμη μυστική δημοκρατία

  Ρωτάω:   Πόσο δημοκρατική είναι μια κοινωνία που επιλέγει κρυφά και μυστικά;   Το δομικό υλικό της δημοκρατίας είναι η επιλογή της ευθύνης και η ευθύνη της επιλογής.   Αν ψηφίσω ‘ναι’ στον πόλεμο, δεν υποχρεούμαι ηθικά να υπηρετήσω στην 1 η γραμμή;   Κι αν καταψηφίσω (αλλά μειοψηφώ) δεν οφείλω να συμμετάσχω έστω κι από τα μετόπισθεν;   Άραγε θα έπαιρναν τέτοια εκλογικά ποσοστά ναζιστικές οργανώσεις αν οι ψηφοφορίες ήταν φανερές;   Πόσο ειλικρινής ή πολιτισμένη είναι μια συζήτηση που οι μετέχοντες χρησιμοποιούν ψευδώνυμο;   Ποιος (ηθικός) νόμος επιτρέπει να προσβάλλουμε ο ένας τον άλλον κρυμμένοι πίσω από πληκτρολόγια και οθόνες;   Υφίσταται άλλη ευθύνη πέρα από την ατομική;   Μήπως οι συλλογικές ευθύνες, πχ οι κυβερνητικές, είναι απλά κατασκευές αποφυγής της μιας και μοναδικής ευθύνης;   Πόση βία επωάζεται και θεριεύει εν κρυπτώ;   Αν είμαστε αυτό που λέμε, γράφουμε, κάνουμε, λέω αν είμαστε, δεν πρέπει αυτό να είναι φανερό, επώνυμο και με